Κλείστηκαν οι άνθρωποι μέσα και ανάπνευσε η φύση

Για χρόνια ο άνθρωπος νόμιζε πως ήταν ο κυρίαρχος της φύσης. Νόμιζε ότι μπορούσε να ελέγχει, να σκοτώνει και να καταστρέφει ότι του φαινόταν ασήμαντο και άχρηστο και έμπαινε εμπόδιο στα σχέδια του. Μόλυνε το περιβάλλον με καυσαέριο, χημικά και με κάθε είδους απόβλητα. Στον βωμό του χρήματος έκαιγε εκτάσεις γης άγριας βλάστησης και δέντρων παρασύροντας στον θάνατο κάθε ζωντανό οργανισμό. Μόλυνε τις θάλασσες, τις λίμνες, τα ποτάμια με ακαθαρσίες. Τίποτα σχεδόν δεν άφηνε αμόλυντο στο πέρασμά του. Η φύση πνίγηκε από τον ίδιο τον άνθρωπο.

Τώρα της δίνεται η ευκαιρία να αναπνεύσει. Να αναζωογονηθεί. Να βγουν πουλιά να πετάξουν και να κελαηδήσουν χωρίς να καραδοκεί μια σφαίρα. Χωρίς να χρειάζεται να πετάξουν φοβισμένα από τον θόρυβο του αεροπλάνου. Να περπατήσουν και να τρέξουν αμέριμνα τα ζώα χωρίς  κανένα κίνδυνο.

Η γη καθαρίζει, αναπνέει και δυστυχώς για να πετύχει αυτό, έπρεπε να απομονωθεί ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος έγινε ο μεγαλύτερος εχθρός της, αντί να γίνει σύμμαχος.

Η απληστία, το ατομικό συμφέρον, η εγωπάθεια, ο πόλεμος μεταξύ των λαών, δεν άφησαν σχεδόν τίποτα όρθιο που να δίνει ελπίδες. Η φύση χρειάστηκε οξυγόνο, χρειάστηκε θεραπεία να μπορέσει να επιβιώσει. Έπρεπε όμως να απομονωθεί ο άνθρωπος για να το πετύχει.

Νάστε σίγουροι, πως εκεί έξω δεν θάναι το ίδιο όπως τ’ αφήσατε. Θα υπάρχει φρεσκάδα, πιο καθαρός αέρας, πιο ζωντανά χρώματα, πιο αναζωογονημένη ατμόσφαιρα, πιο ευτυχισμένη φύση!

Η γη έχει ανάγκη να αναπνεύσει και αυτό πετυχαίνει χωρίς την παρουσία του ανθρώπου… το sos που έκπεμπε  άφησε το πλήθος αδιάφορο…

Δήμητρα Χατζηκυριάκου