Το θετικό μήνυμα της εγκατάλειψης.

Η εγκατάλειψη ή η απόρριψη που αισθανόμαστε κυρίως μετά από ένα χωρισμό, είναι ένα καλό σημάδι και μήνυμα να εξετάσουμε την θετική πλευρά της, αντί να αφήνουμε τον εαυτό μας να τον κυριεύει ο θυμός, η απογοήτευση, οι ενοχές, η ανασφάλεια, ο φόβος και άλλα συναισθήματα που μπορεί να έρθουν στην επιφάνεια.  

Είναι προς το συμφέρον μας να εκμεταλλευόμαστε τα συναισθήματα μας μετά από μια εγκατάλειψη, αντί να τα προσπερνάμε με διάφορους τρόπους, βρίσκοντας δικαιολογίες και προφάσεις, έτσι ώστε να μπορέσουμε να δούμε πιο καθαρά τι πραγματικά ήταν αυτό που μας κρατούσε σε μια σχέση, τι πραγματικά είναι αυτό που πλήγωσε το εγώ μας και τι είναι αυτό που μας φοβίζει να χάσουμε.

Φοβόμαστε ότι θα χάσουμε την συναισθηματική ασφάλεια; το γεγονός ότι κάποιος μας αγαπά; ότι κάποιος στρέφει την προσοχή του σε μας και νιώθουμε σημαντικοί; Τι είναι αυτό που παίρνουμε μέσα από μια σχέση και φοβόμαστε να το χάσουμε;

Αυτό που πληγώνεται μετά από την εγκατάλειψη, είναι το Εγώ, καθώς ο νους δεν μπορεί να πάρει αυτό που τον ευχαριστεί με το οποίο έχει ταυτιστεί μαζί του.

Ο πόνος, η απογοήτευση, καθώς και άλλα συναισθήματα που αισθανόμαστε, εξ’ αιτίας της εγκατάλειψης, προέρχονται από τον αποχωρισμό της ταύτισης του νου μας με το άτομο, και όχι γιατί αποχωριζόμαστε το ίδιο το άτομο.

Όσο το εγώ, όσο πιο πολύ ταυτίζεται ο νους και όσο  παίρνει την ικανοποίηση των προσδοκιών του μέσα από τις σχέσεις, τόσο πιο δυνατή είναι και η προσκόλληση.

Η επίγνωση των συναισθημάτων, η αποδοχή τους μας ανοίγει τον δρόμο για να αντιληφθούμε την ρίζα τους.

Αυτό που αισθανόμαστε ως εγκατάλειψη ή απόρριψη, καμιά φορά  είναι κι’ ένα μήνυμα ότι είναι προς όφελος μας να τερματιστεί ή να αναθεωρηθεί μια σχέση για την εσωτερική ανάπτυξη μας, για μια στροφή αγάπης προς τον εαυτό μας και για κάτι που πραγματικά του αξίζει.

Όταν δεν έχουμε την δύναμη, λόγω κυρίως της προσκόλλησης και της συνήθειας, να τερματίσουμε από μόνοι μας μια σχέση, ή όταν θέλουμε να καλυφτούμε πίσω από τον ρόλο του θύματος, οδηγούμε καμιά φορά με ασυνείδητο τρόπο συγκυρίες, έτσι ώστε να τερματιστεί η σχέση. Έλκουμε υποσυνείδητα, κατά κάποιο τρόπο τον τερματισμό, έχοντας την εντύπωση ότι έχουμε εγκαταλειφθεί.

Η αναζήτηση ενός συντρόφου που προκύπτει μέσα από ανεκπλήρωτες ανάγκες και επιθυμίες του νου, όπως η κάλυψη μοναξιάς, ανασφάλειας, σεβασμού, η κάλυψη τρυφερότητας, οικονομικής σταθερότητας, σεξουαλικής ανάγκης, κ.ο.κ., τότε ο νους θα αναζητήσει μέσα από μια σχέση την ικανοποίηση των επιθυμιών, προσδοκιών και την κάλυψη προσωπικών συναισθηματικών ή και υλικών συμφερόντων. Καλύπτοντας όλες, ή κάποιες από τις επιθυμίες του νου, μέσα από μια σχέση, δημιουργείται η ψευδαίσθηση της αγάπης του ενός προς τον άλλον.

Στην εξέλιξη και στην περίπτωση που ένα από τα δύο άτομα, για οποιουσδήποτε λόγους, αδυνατεί ή αδιαφορεί να ικανοποιήσει το εγώ του άλλου, τότε αρχίζει η απομάκρυνση και η αποξένωση.

Όταν η σχέση τελειώσει, αισθανόμαστε αδύναμοι καμιά φορά να συνεχίσουμε την ζωή μας, αισθανόμαστε ελλιπείς και απογοήτευση. Συναισθήματα που προέρχονται από την έλλειψη κάλυψης επιθυμιών του νου. Όσο αισθάνεται το εγώ την ανάγκη να τρέφεται μέσα από σχέσεις, θα γίνεται ένας φαύλος κύκλος και οι σχέσεις θα διαλύονται.

Θα μπορούσε να σταματήσει αυτός ο φαύλος κύκλος και να αγαπήσει κανείς ένα άνθρωπο, χωρίς να έχει την επιθυμία να ικανοποιήσει καμιά ανάγκη του εγώ;

Για να γίνει αυτό εφικτό, πρέπει πρώτα ο ίδιος να γνωρίσεις και να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Τότε θα αισθανθείς ολοκληρωμένος και δεν θα υπάρχει καμιά συναισθηματική ανασφάλεια, δεν θα υπάρχει καμιά επιθυμία, δεν θα αισθάνεσαι καμιά ανάγκη από εξωτερικούς παράγοντες για να σε κάνουν να αισθανθείς πλήρης, γιατί όλα όσα ψάχνεις έξω, όσα ψάχνεις να βρεις σε κάποιον άλλον να σου προσφέρει και που περιμένεις ότι θα σε καλύψουν, βρίσκονται μέσα σου. 

Όταν πραγματικά γνωρίσεις τον εαυτό σου και τον αγαπήσεις, αναγνωρίζεις ότι η πραγματική ευτυχία βρίσκεται εντός και την ανάγκη της συναισθηματικής κάλυψης, παύεις πλέον να την αισθάνεσαι και μ’ αυτόν τον τρόπο αγαπάς και τον άλλον χωρίς να έχεις να περιμένεις κάτι για να πάρεις.

Η αγάπη προς τον εαυτό μας έρχεται μέσα από την αποδοχή των συναισθημάτων, χωρίς φόβο, ενοχές και αυτοτιμωρία, μέσα από την αναγνώριση και κατανόηση των λαθών και ευθυνών μας, των εγωιστικών συναισθηματικών και ή υλικών επιθυμιών, κι’ αυτό είναι που συμβάλλει να βελτιωθούμε, να ωριμάσουμε, να αναπτυχθούμε εσωτερικά και να αποβάλουμε παλιά πρότυπα και ρόλους.

Η προσφορά, η φροντίδα, ο σεβασμός, η κατανόηση, η αγάπη  αναδύονται πηγαία και αυθόρμητα από την ψυχή και δένουν από μόνα τους αυθεντικά σε μια σχέση, όταν δεν κατευθύνονται από τις επιθυμίες του νου, αλλά όταν αγαπήσεις τον εαυτό σου.

Δήμητρα Χατζηκυριάκου