Ευχαριστώ όσους με χειρίστηκαν. Με βοήθησαν να ωριμάσω.

«Ευχαριστώ όσους με χειρίστηκαν και με χρησιμοποίησαν για δικό τους όφελος και συμφέρον προκειμένου να καλύπτουν τις εγωιστικές ανάγκες τους, γιατί μέσα από τον δικό τους τρόπο συμπεριφοράς και ρόλου με βοήθησαν να ωριμάσω και να αναπτυχθώ.

Με βοήθησαν να αντιληφθώ σε βάθος, μια άλλου είδους πλευρά χαρακτήρα ανθρώπων. Με βοήθησαν να μάθω να ξεχωρίζω τις εγωιστικές και χειριστικές συμπεριφορές, από τις συμπεριφορές που πηγάζουν από πραγματικό ενδιαφέρον.

Οι χειριστικές συμπεριφορές είναι ένα μάθημα ζωής, ένα ταρακούνημα, ένα ξύπνημα, μια αφύπνιση, μια μεταμόρφωση. Μέσα από τις χειριστικές συμπεριφορές έμαθα να ξεχωρίζω την πραγματική έννοια της φιλίας, την πραγματική έννοια της συντροφικότητας, την πραγματική έννοια της χωρίς όρους προσφοράς και αγάπης.

Το ξύπνημα ή η συνειδητοποίηση της χειριστικής συμπεριφοράς από τρίτους, με βοήθησε στο να σταματήσω και να ξεφύγω από τον δικό μου ρόλο που είχε να κάνει με την έλλειψη σεβασμού προς τον εαυτό μου, την έλλειψη αυτοεκτίμησης.

Με βοήθησε στο να διεκδικώ το δίκαιο μου με αυτοπεποίθηση και να βάζω όρια σε ότι δεν με αντιπροσωπεύει, δεν με εκφράζει, δεν αρμόζει στις ανάγκες μου και τα πιστεύω μου και γενικά σταμάτησα να υποχωρώ και να αποδέχομαι κάθε τι που με προσβάλλει ή με μειώνει ή με κάνει να αισθάνομαι καταπίεση.

Με βοήθησε στο να κατανοήσω τους ρόλους του καθενός. Τους ρόλους ενός εαυτού ή μιας προσωπικότητας που υιοθετήσαμε και ταυτιστήκαμε μέσα από τα μάτια των τρίτων, το οικογενειακό περιβάλλον, το κοινωνικό και εκπαιδευτικό σύστημα.

Δεν υπάρχει λόγος να κατανέμονται ευθύνες, για το ποιος φταίει και ποιος όχι. Ο κάθε ένας από εμάς έχει ταυτιστεί με ένα ρόλο στην κοινωνία, είτε του εξυπηρετικού, είτε του προστάτη, είτε του θύματος, είτε του ήρωα, κλπ, ρόλοι που «παίζονται» με μάσκες.

Το να κρατάω τον εαυτό μου στη θέση του θύματος και άμυνας δεν βοηθά, αντίθετα μένουν και διαιωνίζονται μέσα στη ψυχή συναισθήματα θυμού, έντασης, πόνου και αναπάντητα ερωτήματα.

Με τίποτα από όλα αυτά τα συναισθήματα δεν χρειάζεται να τρέφεται η ψυχή, γιατί λειτουργούν εις βάρος της. Η κατανόηση, η συγχώρεση βοηθούν να απελευθερωθούν κάθε είδους αρνητικά συναισθήματα που προκάλεσαν οι τοξικές συμπεριφορές.

Το πιο όμορφο που μπορώ να νιώσω είναι βαθιά ευγνωμοσύνη προς τα άτομα που άσκησαν χειριστικές συμπεριφορές σε μένα, γιατί με βοήθησαν να προστατεύομαι, να κρατώ απόσταση, όχι πλέον μέσα από άμυνες, αλλά μέσα από την κατανόηση.

Ευχαριστώ όσους με χειρίστηκαν γιατί συνειδητοποίησα ότι ο εαυτός μου αξίζει πολύ περισσότερα, πολύ καλύτερα και πολύ πιο όμορφα πράγματα για να χαρεί και να απολαύσει.

Όλοι αξίζουμε την αγάπη και τον σεβασμό και στο χέρι μας είναι να διεκδικούμε ότι μας αξίζει χωρίς φόβο, χωρίς ενοχές, χωρίς άμυνες. Αγάπησα τον εαυτό μου, κι έτσι τώρα μπορώ να λάβω αυτό που πραγματικά μου αξίζει»

Δήμητρα Χατζηκυριάκου