Αυθεντικότητα ψυχής και επιρροή από την κοινωνία

Στην πραγματικότητα είμαστε μια αυθεντική ψυχή που κατά την διάρκεια της ζωής μας έχουμε επηρεαστεί από τους κανόνες και τα πρέπει της κοινωνίας. Αν προσέξουμε την συμπεριφορά μας, ή την συμπεριφορά των άλλων, οι πιο πολλές πράξεις ή λόγια είναι μετά από τον ετσιθελισμό και καθωσπρεπισμό που επέβαλε η κοινωνία αφού δεν μας εκφράζει απόλυτα ως αληθινούς χαρακτήρες. Κάποιος μπορεί να είναι πρόθυμος να βοηθήσει, να πληρώσει, ή να δηλώνει τίμιος, συνεπής, εργατικός, ηθικός κ.ο.κ. προκειμένου, πολλές φορές ασυνείδητα, να θέλει να δείξει στους άλλους ότι είναι ο αυθεντικός του χαρακτήρας ενώ στην πραγματικότητα αυτές οι πράξεις να προέρχονται από τα πρέπει της κοινωνίας. Κάποιος μπορεί να μιλά για ειλικρίνεια, για αλήθειες, για το σωστό και το πρέπον, όχι γιατί τα πιστεύει ο ίδιος, αλλά γιατί έτσι πρέπει να παρουσιάζεται στα μάτια των άλλων.  

Οι αντιδράσεις συμπεριφοράς πολλές φορές δεν προέρχονται από μια γνήσια, αυθεντική προσωπικότητα, αλλά γιατί αν δεν αντιδράσουμε, όπως μας θέλει η κοινωνία, θα δώσουμε άλλη εντύπωση. Γενικά υπάρχει η προσποίηση ενός άλλου εαυτού για χάρη του κόσμου. Ο φόβος του τι θα πει ο άλλος και η εικόνα τελικά που θα δώσουμε, φτιάχνει μια κοινωνία ψεύτικη.  Πολλοί σκέπτονται ότι θα πω εκείνο ή ετούτο γιατί έτσι είναι το σωστό ενώ στην πραγματικότητα το «σωστό» δεν τους αντιπροσωπεύει. Πολλές φορές η στεναχώρια είναι δήθεν και ψεύτικη όπως και τα δάκρυα, αλλά και η χαρά, η συμπόνια, γιατί σε μια συγκεκριμένη περίπτωση αν δεν κλάψεις ή αν δεν δείξεις ότι χαίρεσαι στη χαρά του άλλου θα σε πουν αναίσθητο, κακό, ζηλιάρη κλπ. Επακόλουθο αυτών είναι όταν σε μια δεδομένη στιγμή η εικόνα που έχει ο καθένας για τον άλλον γκρεμιστεί τότε επέρχεται η απογοήτευση, η καχυποψία, η έλλειψη εμπιστοσύνης στους ανθρώπους με αποτέλεσμα την αυτοπροστασία. Από τι προστατευόμαστε όμως; Αν είμαστε οι ίδιοι αληθινοί και ειλικρινείς με τον εαυτό μας και με τους άλλους σταδιακά αυτή η γνησιότητα της ψυχής θα αναδυθεί βοηθώντας ταυτόχρονα και τις άλλες ψυχές. Αν είμαστε οι ίδιοι αληθινοί πράττοντας και λέγοντας ότι πραγματικά μας εκφράζει, χωρίς περιστροφές και φόβους κριτικής, τότε η στάση μας βοηθά και τους άλλους να βγάλουν τον αυθεντικό εαυτό τους. Αν σταματήσουμε να φοβόμαστε την γνώμη των άλλων και τα πρέπει της κοινωνίας τότε θα ελευθερωθούμε από μια ψεύτικη ταυτότητα του εαυτού μας, δίνοντας έτσι την ευκαιρία να απαλλαγούμε από ρομποτικές, υιοθετημένες «φυτεμένες» ταυτότητες, αντιδράσεις, αισθήματα, καταστάσεις που μας επέβαλε η κοινωνία.