Πάτερ Κονάνος: Αν δεν σ’ αγαπούν, μη στεναχωριέσαι, δεν αξίζει

Να λες στον άνθρωπο σου: «Σ΄ ευχαριστώ για όσα έχεις κάνει για μένα. Που υπάρχεις, που με βασανίζεις. Με βοηθάς να μαθαίνω και να σε συγχωρώ».

Η αγάπη είναι το επιστέγασμα και η βάση. Αυτή σκεπάζει όλες τις αρετές. Είναι η ασφάλεια και η σιγουριά ότι πας καλά. Διότι, αν όλα αυτά τα κάνεις χωρίς αγάπη, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, δεν έχει νόημα. Διότι όλα αυτά τα βρίσκεις κι αλλού: σε αρχαίους φιλόσοφους, ρήτορες, ιδρυτές διαφόρων φιλοσοφικών συστημάτων. Είχαν τιθασεύσει, ίσως, το εγώ τους, δεν έπιναν πολύ, δεν έτρωγαν,  δεν κοιμούνταν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είχαν κι αγάπη.

Αγάπη να χεις. Αγάπη να βγάζεις. Αγάπη ν’ αφήσεις. Και όσοι θα έρχονται έπειτα από χρόνια κοντά στον τάφο σου και θα σε θυμούνται και θα σε φέρνουν στη σκέψη και στο μυαλό τους, θα λένε: «Α, αυτός ο άνθρωπος είχε αγάπη. Είχε καλοσύνη. Σε κανέναν δεν είπε κάτι κακό, ούτε κράτησε σε κάποιον κακία. Λόγο κακό σε κάποιον δεν είπε. Δεν τον θυμάμαι να κατηγόρησε, να κατέκρινε. Ποτέ. Τα χέρια του συνέχεια ελεημοσύνες. Το στόμα του έσταζε μέλι. Τα μάτια πάντα γεμάτα δάκρυα απ’ τον πόνο των ανθρώπων. Τα πόδια του πήγαιναν συνέχεια εδώ κι’ εκεί, σε αρρώστους και βασανισμένους.

Αυτό μ’ αρέσει πολύ. Είναι κάτι που ζηλεύω. Είναι το ανώτερο χάρισμα. Έτσι δεν λέει και η Αγία Γραφή; Πίστη, ελπίδα κι αγάπη. Μείζων δε τούτο, η αγάπη. Το ανώτερο. Σήμερα μιλήσαμε για τα ανώτερα. Κάνε ένα βήμα ν’ αγαπήσεις, να χαρείς, να νιώσεις τον πλούτο αυτής της ομορφιάς μέσα στη ψυχή σου. Και μην πληγώνεσαι αν δεν σ’ αγαπούν. Δεν αξίζει να στεναχωριέσαι αν δεν σ’ αγαπούν.

Μη στεναχωριέσαι με το πώς σου φέρονται οι άλλοι, διότι θα αρρωστήσεις. Μάθε εσύ ν’ αγαπάς. Ανεξαρτήτως του τι κάνουν οι άλλοι. Μάθε εσύ – σαν τον Θεό – να δίνεις. Σαν τον ήλιο να λάμπεις. Άσε τους άλλους. Αν δεν σ’ αγαπούν, δεν πειράζει. Γιατί ούτε κι εσύ αγαπάς πάντα. Αν μάθεις την τέλεια αγάπη, τότε θ’ αγαπάς. Ώσπου να μάθεις κάνεις λάθη. Έτσι είναι οι άνθρωποι. Μην περιμένεις πολλά από τους ανθρώπους.

Μην απαιτείς και λες: «Εγώ σ’ αγάπησα. Τώρα θέλω κι εσύ να μ’ αγαπάς».  Μην κινείσαι έτσι. Εσύ θα τρέφεσαι από αυτήν την πηγή που θα βγαίνει από μέσα σου. Κι αν οι άλλοι σου ανταποδώσουν την αγάπη, θάναι ωραία. Αν δεν σου ανταποδώσουν, δεν πειράζει. Μην γκρινιάζεις, γιατί μετά χάνεις αυτό το καλό που κάνεις και είναι μισό. Εσύ θ’ αγαπάς. Αγάπη, αγάπη, αγάπη. Ωραία λέξη.  Καλή δύναμη.

Και γράψε αυτή τη λέξη στην καρδιά σου. Λέγε τη και με το στόμα σου. Και πες την και σήμερα σε κάποιον. Πες τη στο παιδί σου, στη γυναίκα σου, στον άνδρα σου, πες τη στ’ αδέλφια σου.

Σε παρακαλώ, σήμερα βρες κάποιον και πες του τη λέξη «σ’ αγαπώ». Σ’ εμένα μην την πεις πάλι. Διότι εγώ το ξέρω. Μου την έχεις ξαναπεί τόσες φορές. Πες την όμως και σε κάποιους που δεν την έχεις πει, γιατί δυσκολεύεσαι. Εκεί θέλω να το πεις. Κι’ αν σε κοροϊδέψουν και λίγο, δεν πειράζει.   

Συνέχισε να τη λες έπειτα από μέσα σου. Μην τη λες με τρόπο που να προκαλείς. Να λες στον άνθρωπο σου: «Σ’ αγαπώ και σ’ ευχαριστώ για όλα όσα έχεις κάνει για μένα. Σ’ ευχαριστώ που υπάρχεις. Που με βοηθάς. Που με στηρίζεις. Που με βασανίζεις. Και με βοηθάς και με τον τρόπο αυτό να μαθαίνω. Και με βοηθάς να σε υπομένω, να σε συγχωρώ».

Απόσπασμα από το βιβλίο του πάτερ Α. Κονάνου

«Στο βάθος κήπος»